به گزارش اقتصاد نگار به نقل از ایسنا، رامین کاشف آذر – کارشناس ارشد حوزه هوانوردی و فرودگاهی – در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده است، اظهار کرد: واضح است که تشکیل شرکت‌های مشترک فرودگاهی با بهترین‌های فرودگاه‌های جهان، ارتقا خدمات فرودگاهی تا بالاترین سطح استانداردها، توسعه شبکه پروازی و جذب بازارهای منطقه‌ای و جهانی را برای ما در پی خواهد داشت و در مقایسه با تامین ناوگان از اهمیت بالاتری برخورداراست.
شایان ذکر است که امروزه بسیاری از پروژه های بزرگ فرودگاهی به علت نیاز به هم افزایی عملیاتی، اشتراک دانش، ظرفیت های بازار مشترک و … به صورت کنسرسیوم های مشترک و در قالب شرکت های چند ملیتی اداره می شوند و در این بین ما نیز اگر به دنبال برتری و دستیابی به جایگاه مناسب در سطح منطقه رقابتی مان هستیم، ناگزیر از دنبال کردن همین مسیر می باشیم.
صنعت هوانوردی ایران در فضای پسا برجام و قبل از روی کار آمدن دولت ترامپ، فرصت و امکان مشابه ای در اختیار داشت و نتیجه استفاده از این فرصت تنها به ورود تعداد اندکی پرنده به هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران خلاصه گشت.
در حوزه صنعت فرودگاهی نیز متاسفانه تشکیل شرکت مشترک با برترین های جهان، علیرغم تلاش کارشناسی زیاد به دلایل مهمی مانند عدم اعتقاد مدیران وقت به ضرورت پروژه، نبود ظرفیت ذهنی مناسب و در خور این مهم در سطح مدیران ارشد وزارتخانه و شرکت فرودگاه های کشور و همچنین دخالت های بیجای افراد غیر مرتبط منجر به شکست قطعی شد.
به نظر می رسد که سپردن دوباره مسئولیت وزارت راه و شهرسازی به افراد و جریاناتی که فرصت بی نظیر برجام را از دست داده اند، آنهم در شرایطی که رایحه خوش گشایش افق های جدید برای صنعت هوانوردی کشور شروع به وزیدن کرده است، کار ناصوابی باشد.
لذا پیشنهاد می گردد این بار در انتخاب مسئولان بر شاخص ظرفیت افراد در به سرانجام رساندن کارهای بزرگ بین المللی متمرکز شده و بهره برداری از فرصت های جدید را به افرادی که در گذشته کارنامه قابل قبولی در این زمینه نداشته اند، نسپاریم و اجازه ندهیم کشور به دلیل استفاده از مدیران قبلی دوباره به عقب برگردد.
