به گزارش اقتصادنگار به نقل از ایسنا، امیرمحمد نوری بیات، اظهار کرد: اگر فرض را بر این بگذاریم که یک کشور تحت هیچ نوع تحریمی قرار ندارد و از وضعیت عادی در مناسبات تجاری و اقتصادی در جهان برخوردار است، همکاری با گروه ویژه اقدام مالی (FATF) برای آن کشور خوب است. به طور کلی در روابط بین‌الملل، کشورها سعی دارند به عنوان یک کشور خاص شناخته نشوند، تا بتوانند مناسبات خود را در حوزه‌های مختلف عادی نگه دارند. به همین دلیل می‌توان گفت همکاری با گروه ویژه اقدام مالی (FATF)، در شرایط غیرتحریمی، می‌تواند چنین کارکردی داشته باشد.
وی افزود: درست است که اف‌ای‌تی‌اف یک نهاد بین دولتی است ولی به دلیل آنکه در قطعنامه‌های سازمان ملل به آن اشاره شده، مقبولیتی بین‌المللی دارد.
این کارشناس روابط بین‌الملل تاکید کرد: زمانی که گروه ویژه اقدام مالی به کشوری که تحت تحریم نیست می‌گوید که به دلیل عدم انطباق کافی با استانداردهای من، کشور شما غیرهمکار معرفی شده و در لیست خاکستری و یا در آخرین مرحله، در لیست سیاه قرار می‌گیرد، این موضوع ممکن است بر روی تبادلات مالی آن کشور اثر بگذارد و هزینه‌های سیاسی و اقتصادی بر آن تحمیل کند. اما در مورد کشور ما محدودیت‌های FATF در برابر تحریم‌ها موضوعیت و وزنی ندارد.
نوری با اشاره به ورود دوباره ایران به لیست سیاه FATF در فوریه ۲۰۲۰ خاطرنشان کرد: گروه ویژه اقدام مالی بیانیه‌ای منتشر کرد و در آن همکاری با جمهوری اسلامی ایران در آینده را منوط به اجرای معاهده پالرمو و CFT کرده است. البته FATF نگفته اگر ایران این دو موضوع را حل کرد از لیست سیاه خارج می‌شود بلکه تازه بعد از تصویب و اجرای آن دو معاهده، خروج ایران مورد بررسی قرار می‌گیرد و به سراغ Next step (قدم‌های بعدی) می‌رویم. جالب آنکه هیچ جا هم نگفته قدم‌های بعدی چیست و این مسئله ابهام دارد.
وی بیان کرد: با توجه به این توضیحات خروج ما از ذیل توصیه شماره ۷ گروه ویژه اقدام مالی آنقدرها مهم نیست. ما هنوز در لیست سیاه FATF هستیم و اقدامات مقابله‌ای FATF بر روی ما همچنان اجرا می‌شود. گروه ویژه اقدام مالی همچنان به کشورها توصیه می‌کند اگر تراکنشی از مبدا ایران به دست شما رسید اقدامات مقابله‌ای را که من در توصیه شماره ۱۹ بیان کردم اجرا کنید.
به گفته نوری بیات، نکته‌ای که ممکن است برای ما خطرناک باشد این است که شاید نسبت به خروج از توصیه شماره ۷ دچار نوعی خوشبینی بیش از حد شویم و راه تعامل با FATF را به گونه‌ای که نباید باز کنیم. یعنی بدون نقشه‌ی راه و برنامه‌ی مشخص سراغ پالرمو و CFT برویم و بخواهیم برای تعامل با این نهاد، به عنوان امتیاز در مقابل خروج ایران از ذیل توصیه شماره ۷، راه تصویب این دو معاهده در داخل را باز کنیم که خطرات بسیار زیادی برای ما دارد. مخصوصا معاهده پالرمو که پیوستن و اجرای آن در شرایط ما و تحریم، باعث افزایش اثرگذاری تحریم می‌شود.
وی یادآور شد: در مهرماه ۱۴۰۲ که برخی محدودیت‌های منعقد در قطعنامه ۲۲۳۱ سازمان ملل به اتمام رسید گروه ویژه اقدام مالی باید ما را از مبحث شماره هفت خارج می‌کرد. اما تا قبل از اینکه آقای خاندوزی وزیر اقتصاد ایران نامه‌نگاری و اعتراض کند این اقدام را صورت نداد. به اعتقاد من این نشان می‌دهد FATF خیلی با ما روراست نیست و قصد حل مشکل و تعامل درست با ایران را ندارد.
