به گزارش اقتصادنگار، گزارش روزنامه گاردین با استناد به تحقیقات «گلوبال ویتنس»، نشان می‌دهد که این واقعیت می‌تواند برای تحت فشار قرار دادن دولت انگلیس برای بازنگری در برنامه خود برای افزایش تولید نفت و گاز در دریای شمال به منظور افزایش امنیت انرژی کشور مورد استفاده قرار گیرد.
طبق این گزارش، طی ۲۰ سال گذشته، نرخ صادرات نفت انگلیس، از ۶۰ درصد، به ۸۰ درصد افزایش یافته است. این وضعیت، حداقل تا حدی، این نتیجه تعطیلی ظرفیت پالایش در کشور بود.
تحقیقات «گلوبال ویتنس» یک هفته پس از آن منتشر شد که سازمان دیگری به نام «واحد اطلاعات انرژی و اقلیم» اعلام کرد پروژه‌های جدید مانند «رز بانک»، کمتر از یک درصد از بنزین مصرفی در خودروهای انگلیس را در مدت هفت سال، اضافه می‌کند اما به بهای گزافی برای وجهه این کشور تمام خواهد شد که در حال حاضر به عنوان یکی از پیشروهای انرژی سبز قاره در نظر گرفته می‌شود.
سیمون کران مک گرین، مدیر بخش تحلیل این سازمان در آن زمان به نشریه نشنال گفت: این تولید به امنیت عرضه کمکی نمی‌کند زیرا نفت و گاز، بخشی از بازارهای بین‌المللی هستند و ۸۰ درصد نفت، به خارج از کشور صادر و فرآوری می‌شود و چه کسی می‌داند که به عنوان سوخت، به کجا می‌رود.
برنامه‌های دولت ریشی سوناک، نخست وزیر انگلیس، برای افزایش داخلی تولید نفت و گاز، فعالان تغییرات اقلیمی را عصبانی کرده است که استدلال می‌کنند این اقدام، غیرضروری است و تنها ردپای کربن این کشور را بدتر می‌کند.
بر اساس گزارش اویل پرایس، دو گروه دوستدار محیط زیست در دسامبر، شکایتی علیه یک پروژه جدید دریای شمال (پروژه توسعه «رز بانک») تنظیم کردند و استدلالشان این بود که این میدان با هدف صفر شدن انتشار کربن انگلیس، ناسازگار است و دولت هنگامی که به این پروژه چراغ سبز می داد، انتشار گازهای گلخانه‌ای گستره ۳ را در نظر نگرفته بود.
